دوربین های شبکه مگاپیکسلی با استفاده از حسگرهای مگاپیکسلی تصاویری با بیش از یک میلیون پیکسل تولید می‌کنند. معمولاً حداقل وضوح تصویر چنین دوربین هایی 1024*1280 پیکسل است. وضوح تصویر دوربین های مگاپیکسلی چهار برابر بهتر از دوربین‌های شبکه ثابت با وضوح تصویر VGA و بیش از سه برابر بهتر از دوربین‌های آنالوگ است.

مقایسه دوربین‌های آنالوگ و مگاپیکسلی:

در مقایسه دوربین‌ها باید به این نکته توجه داشت که هر دوربین برای یک کاربرد خاص ساخته شده است‌. وضوح تصویر دوربین‌های ان‌تی‌اس‌سی آنالوگ بیشتر از وضوح تصویر تلویزیون‌های آنالوگ نمی‌شود، اما وضوح تصویر دوربین‌های شبکه امروزی می‌‌‌تواند ان‌تی‌اس‌سی یا مگاپیکسلی باشد. وضوح تصویر دوربین‌های مگاپیکسلی با وضوح تصویر دوربین‌های آنالوگ و شبکه تفاوت دارد و محدود به قالب‌های ویدئوی آنالوگ CIF و 4CIF (84400 و334000 پیکسل) قدیمی نیست. وضوح تصویر این دوربین‌ها از 1مگاپیکسل (1/3MP) شروع شده و افزایش می‌یابد. همان‌طور که پیش از این توضیح داده شد با افزایش تعداد پیکسل‌های دوربین جزئیات بیشتری از صحنه قابل ثبت می‌شود. کیفیت تصاویر دوربین‌های ان‌تی‌اس‌سی شبکه‌، نسبت به دوربین‌های آنالوگ متصل به کدگذار بهتر است. ولی از نظر نرخ فریم ارسالی و حساسیت نوری (محدودیت پردازنده و حسگر CMOS) هر دوی آنها ضعف اساسی دارند. دوربین شبکه مستقیماً از اطلاعات دیجیتال تصاویر را تولید می‌کند و به همین دلیل دائماً اطلاعات ویدئوی آنالوگ به پردازش‌گر داخلی دوربین شبکه می‌رسد. حجم سنگین پردازش اطلاعات در دوربین شبکه باعث شده است که این دوربین‌ها نتوانند نرخ فریم ارسالی 30fps را در وضوح تصویر بالاتر حفظ کنند. این مشکل در مورد دوربین‌های شبکه PTZ در نرخ ارسال 30 فریم در ثانیه و جبران چرخش، تغییر جهت، بزرگنمایی و اجرای عملیات فشرده‌سازی قالب‌های MPEG-4 یا H.264 حادتر می‌شود.

مزیت‌های استفاده از دوربین‌های مگاپیکسلی:

دوربین‌های مگاپیکسلی برای دو کار استفاده می شوند: 1) برای مشاهده جزئیات بیشتر (وضوح تصویر بالاتر) و 2) برای پوشش حفاظتی صحنه‌های وسیع‌تر در مواردی که ابعاد تصویر با دوربین معمولی یکسان باشد.

کاربرد دوربین‌های مگا‌پیکسلی:

دوربین‌های مگاپیکسلی در بخش‌های مهم صنعتی و تجاری‌، برای حل مشکلات سیستم‌های ویدئوی حفاظتی زیر استفاده می‌شوند:

• دوربین‌های مگاپیکسلی به علت تولید تصاویر منظره‌ای وسیع‌تر و با جزئیات بیشتر به طور موثری روی کاهش دزدی در فروشگاه‌ها تاثیرگذار هستند.

• از دوربین‌های مگاپیکسلی به علت تولید تصاویری با جزئیات زیاد در سیستم‌های ویدئوی حفاظت شهری برای شناسایی چهره افراد و اجسام استفاده می‌شود.

• از دوربین‌های مگاپیکسلی به علت تولید تصاویری با جزئیات زیادی که برای شناسایی افراد و ضبط هر گونه رفتار مشکوک لازم است، به طور گسترده‌ای برای حفاظت از ساختمان‌های دولتی‌، اداری و … استفاده می‌شود.

• در راه‌روهای مدارس از دوربین‌های مگاپیکسلی برای شناسایی راحت‌تر دانش آموزان استفاده می‌ شود.

وضوح تصویر اکثر دوربین‌های مگاپیکسلی 3/1و 2 مگاپیکسلی است و در طرح‌های مختلفی نظیر دوربین‌های ثابت‌،گنبدی ثابت و بی‌سیم ساخته می‌شوند.

معایب دوربین‌های مگا‌پیکسلی:

فن‌آوری ساخت دوربین‌های مگا‌پیکسلی فعلی با وجود تولید تصاویری با کیفیت بالا و جزیئات بیشتر‌، معایبی دارد . حساسیت نوری دوربین‌های مگاپیکسلی نسبت به دوربین‌های معمولی کمتر است و ابعاد اکثر حسگر آنها به دلایل اقتصادی و ساخت، هم‌اندازه یا کمی بزرگتر از حسگرهای معمولی ساخته می‌شوند یعنی با وجود ابعاد برابر تعداد پیکسل‌های دوربین مگاپیکسلی نسبت به دوربین معمولی بیشتر و ابعاد آنها کوچکتر است. کوچک شدن ابعاد پیکسل به مفهوم کاهش توانایی پیکسل در جمع‌آوری نور و در نتیجه کاهش حساسیت نوری دوربین‌های مگاپیکسلی نسبت به نمونه مشابه دوربین‌های معمولی است. بسیاری از دوربین‌های مگاپیکسلی در وضوح تصویر کامل نمی‌توانند30فریم‌در‌ثانیه تولید کنند و مورد دیگری که در زمان استفاده از دوربین‌های مگاپیکسلی باید مد نظر قرار داد این است که وضوح تصویر بالای چنین دوربین‌هایی نیاز به پهنای باند ارسال و فضای ذخیره سازی ویدئوی بیشتر دارد. اگرچه همه دوربین‌های مگاپیکسلی استاندارد فشرده سازی MPEG-4 را پشتیبانی نمی‌کنند و بسیاری از آنها فقط از استاندارد JPEG متحرک استفاده می‌کنند اما با استفاده از استاندارد فشرده‌سازی MPEG-4 می‌توان تا حدی مشکل پهنای باند و فضای ذخیره‌سازی را برطرف کند. دوربین‌هایی که از استاندارد فشرده‌سازی H.264 استفاده می‌کنند بسیار کاربردی‌تر هستند و پهنای باند و فضای ذخیره‌سازی را تا حد زیادی کاهش می‌دهند. کمبود پروتکل‌های استاندارد ویدئویی برای دوربین‌های شبکه باعث محدودیت‌های زیادی در یکپارچه‌سازی آنها تحت یک سیستم یکپارچه مدیریت ویدئویی شده است. به همین دلیل قبل از انتخاب دوربین شبکه باید از ساز‌گاری آن با وی‌ام اس انتخابی اطمینان حاصل شود.

دوربین‌های مادون قرمز و حرارتی:

دوربین‌های مادون قرمز به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:1) دوربین‌های مجهز به نور‌افکن‌های مادون قرمز لیزری و 2) دوربین‌های مادون‌قرمز حرارتی. فرق اصلی این دو دسته در این است که دوربین‌های حرارتی انرژی ساطع شده از اجسام را می‌بینند اما دوربین‌های مادون‌قرمز لیزری نور مادون قرمز منعکس شده از سطح اجسام را می‌بینند. نور‌افکن‌های مادون قرمز تنوع زیادی داشته و کاربرد زیادی در تجهیز دوربین‌های حفاظتی دارند و در مدل‌های مختلف تجاری تا نور‌افکن‌های حرفه‌ای لیزری مخصوص دوربین‌های دوربرد تولید می‌شوند. برندهای معروفی در زمینه تولید دوربین‌های مادون قرمز فعالیت دارند. مانند انواع دیگر دوربین‌ها در مدل‌های تجاری دوربین‌های مادون‌قرمز از حسگرهای CCD و CMOS و لنز های (پلاستیکی یا شیشه‌ای) استفاده می‌شود و نور مادون‌قرمز بازتابی از LED‌های اطراف لنز برای فیلم‌برداری از اجسام استفاده می‌شود. نتیجه فیلم‌برداری در تاریکی با افزایش تعداد LED‌ها بهتر می‌شود. تنوع زیادی در طراحی بدنه این دوربین‌ها وجود دارد و به شکل‌های مختلفی نظیر لوله تفنگی تا گنبدی ضد خرابکاری ساخته می‌شوند.

کاربرد دوربین‌های شبانه‌روزی:

کاربری دوربین‌های شبانه‌روزی در مکان‌ها و شرایطی است که در استفاده از منابع نوری محدودیت وجود دارد. دوربین‌های شبانه‌روزی در سیستم‌های ویدئوی حفاظتی نورکم، مخفی و مناطق حساس استفاده می‌شوند. به عنوان مثال برای جلوگیری از ایجاد مزاحمت نوری برای ساکنین مناطق مسکونی در طول شب، تنها گزینه استفاده از دوربین‌های شبانه‌روزی است.

برگرفته از سیباشهر