آشکارسازهای دودی تحت آزمایش: چه می‌شود اگر آنها از کار بیفتند؟
دو نوع فن‌آوری در زمینه سیستم‌های اعلام هشدار وجود دارد: یونیزاسیونی و فتوالکتریکی.
“نیک کرگ»، مأمور سازمان آتش‌نشانی شهر گرین‌بی از ویسکانسین ایالات متحده تخمین می‌زند که 95 درصد از مردم این شهر در خانه‌های خود، از سیستم‌های یونیزاسیونی استفاده می‌کنند.
سیستم‌های یونیزاسیونی به طور کلی نسبت به حریق‌های بزرگ و شعله‌ور واکنش نشان می‌دهند. اما برای حریق‌‌هایی که با دود کمی آغاز می‌شوند و تا مدتی شناسایی نمی‌گردند، سیستم‌های فتوالکتریکی عملکرد سریع‌تری و بهتری دارد.
کارشناسان دانشگاه فنی ویسکانسین شمال شرقی، با چهار آزمایش نشان دادند که طی دقایق حساسی سیستم‌ها واکنش نشان نمی‌دهند، دقایقی که می‌تواند تفاوت میان مرگ و زندگی باشد.
آزمایش اول
ستوان کرگ با استفاده از هویه لحیم‌کاری تلاش کرد تا شکل آتش گرفتن کوسن مبل را شبیه‌سازی کند. چنین آتشی به سادگی با تنها یک سیگار می‌تواند شروع شود.
هر دو نوع آشکارسازهای یونیزاسیونی و فتوالکتریکی در بالای سقف نصب شدند. پس از گذشت سه دقیقه و بیست ثانیه از آزمایش کم‌کم می‌شد دود را احساس کرد.
سیزده دقیقه بعد، کرگ اشاره کرد که “کم کم دود دارد زیاد می‌شود.» آن وقت، کرگ پنجره اتاق را بست تا هیچ تهویه‌ای در اتاق صورت نگیرد.
هفت دقیقه دیگر هم سپری شد.
ناگهان صدای آژیر آمد.
کرگ نگاهی به سیستم‌ها کرد. “آره. سیستم فتوالکتریکی بود.»
بیست دقیقه پس از شروع آزمایش، اولین آژیری که به صدا درآمد، سیستم فتوالکتریکی بود.
در حالی که اتاق کم کم داشت پر از دود و گاز مونواکسید کربن می‌شد، سیستمی که بسیاری از افراد در خانه خود دارند، خاموش بود و اعلام هشداری نکرد.
30، 35، 40 دقیقه دیگر هم گذشت.
کرگ گفت، “ما 45 دقیقه است که اینجاییم. کافی است نگاهی به داخل بیندازید. دود زیادی در اینجا هست.»
45 دقیقه که گذشت، آتش‌نشان‌ها میزان دود و مونواکسید کربن موجود در محیط را خطرناک اعلام کردند.
در حالی که این آزمایش متوقف شد، سیستم یونیزاسیونی به هیچ وجه اعلام هشدار نکرد.
کرگ گفت، “با حجم دود و گاز در اینجا، محیط بسیار خطرناک شده است.»
مؤسسه آتش‌نشان‌های بین‌المللی در خبری در سال 2011 به تمامی سازمان‌های فدرال، دولتی و محلی هشدار داد که از آشکارسازهای دودی فتوالکتریکی استفاده کنند.
در این خبر آمده بود که “تأخیر در اعلام هشدار در طول آتشی که به صورت خفه و بدون دود می‌سوزد، به خصوص شب‌هنگام، می‌تواند باعث مرگ افرادی شود که در خواب هستند.»
این آزمایش باعث شد در ایالت‌هایی از قبیل ورمونت، ماساچوست، آیووا و مین قوانین مختلفی تصویب و استفاده از آشکارسازهای دودی فتوالکتریکی اجباری شود.
اوایل امسال در شهر سینسیناتی نیز این اقدام صورت گرفت.
در ایالت ویسکانسین استفاده از آشکارسازهای دودی اجباری است. اما در قوانین ایالتی نیامده که از چه نوع سیستمی باید استفاده شود.
آزمایش دوم
این آزمایش به بیشترین عامل آتش‌سوزی‌های خانگی می‌پردازد.
کرگ گفت، “ما در این آزمایش از کمی گوشت استفاده کردیم.»
در آشپزخانه موقت ما، آتش‌های حاصل از طبخ غذا اغلب سریعاً می‌سوزند و از کنترل خارج می‌شوند.
در کمی بیشتر از شش دقیقه گوشت شروع به جلزولز کرد و روغن موجود در آن در حالت اشتعال قرار گرفت.
این بار سیستمی که بار قبلی هنگام پر از دود شدن اتاق اعلام هشدار نکرد، اولین سیستمی بود که حریق را تشخیص داد (سیستم یونیزاسیونی).
آن وقت 15، 20، 30 دقیقه گذشت.
کرگ اشاره می‌کند، “سی و دو دقیقه گذشت. میزان حجم قابل ملاحظه‌ای دود در محیط جمع شد. گوشت‌ها به واقع آتش گرفته بودند. آشکارساز یونیزاسیونی تنها سیستمی بود که اعلام هشدار کرد.»
بعد از گذشت 35 دقیقه، سیستم فتوالکتریکی نیز آژیر زد.
آتش‌نشان‌ها و همین طور سازمان‌های دولتی ایالات متحده به افراد توصیه می‌کنند که از سیستم‌های فتوالکتریکی در کنار یونیزاسیونی استفاده نمایند.